In haar nieuwe theatertekst stelt Lisaboa Houbrechts Dulle Griet centraal: de vrouw die als ‘manwijf’ wordt beschimpt omdat ze objecten rooft voor de hel. Maar wat als zij die objecten niet rooft, maar ze juist probeert te redden? Houbrechts maakt een vertelling aan de hand van die verloren gegane objecten. Op de tijdreis van Dulle Griet ontwikkelt zich een caleidoscopisch portret van Pieter Bruegel de Oude en het tijdperk waarin hij haar creëerde.  

"Met Bruegel maakt Lisaboa Houbrechts haar meest persoonlijke voorstelling. Ze onderzoekt de figuur van de Dulle Griet en ontwapent haar tot een kwetsbaar icoon dat twijfelt aan haar betekenis als vrouw." - De Morgen 

Met een nawoord door Edith Cassiers