Toneelhuis blijft de jonge regisseur Fabrice Murgia volgen in de uitwisseling met Théâtre National, waarvan Murgia inmiddels ook directeur is. Na Black Clouds (2016) grijpen we terug naar eerder werk dat Murgia maakte samen met componist Dominique Pauwels: Children of Nowhere (Ghost Road 2).

Met Ghost Road startte Fabrice Murgia een reis langs ontvolkte steden. Na het succes van het eerste deel langs de Route 66, zet hij met Children of Nowhere (Ghost Road 2) de reis verder.

Het verhaal begint in Chacabuco, te midden van de woestijn Atacama in Chili. Deze gewezen mijnstad veranderde onder de dictatuur van Pinochet in een concentratiekamp. Murgia onderzoekt wat er overblijft van deze duistere geschiedenis. Samen met actrice Viviane De Muynck interviewt hij ex-gevangenen in Chili en daarbuiten, terwijl Dominique Pauwels zorgt voor de soundtrack. Interviews met ex-gevangenen, de stem van sopraan Lore Binon, monologen van Viviane De Muynck, live muziek gespeeld door het strijkkwartet Aton’ & Armide. Al deze lagen – afwisselend en overlappend – vormen een voorstelling die terugblikt op een verleden dat niet vergeten mag worden.

“Naar goede gewoonte combineert Murgia videomateriaal met muziek en theater, bijgestaan door LODcomponist Dominique Pauwels, wiens muziek wordt uitgevoerd door het Ensemble Aton’ & Armide en sopraan Lore Binon. De video’s tonen nu eens nostalgische beelden van de Atacamawoestijn, dan weer emotionele getuigenissen. … De doorleefde stem van actrice Viviane De Muynck geeft een fragiele menselijkheid aan het geheel.” – La Libre Belgique, 17 februari 2015

Children of Nowhere wordt op die manier een bevraging van herinneringen, een zoektocht naar het ongezegde en naar begraven idealen, maar vooral een verhaal over de kracht van de wanhoop.