Sinds 2019 deelt Jozef Wouters zijn Decoratelier in Brussel met Barry Ahmad Talib, een kunstenaar uit Conakry (Guinee) die net als hij aan insomnia lijdt. Tijdens hun slapeloze nachten voeren ze gesprekken die bestaan uit meer dan woorden. Rond hen groeit een verbond van techniekers, muzikanten, performers en dichters, die 's nachts samenkomen in een wereld van fragiele structuren, gebouwd uit licht en geluid, brandstof en tijd. Een schaduwatelier, waar de zaagtafel stilligt en er fluisterzacht gebouwd wordt.

Wouters en zijn team transporteren deze wereld naar het podium van de Bourla, dat tegelijk speelveld en coulissen wordt. A Day is a Hundred Years is een werktuig, een soort van planetarium, dat andere vormen van zichtbaarheid produceert. Het is een theater waar het centrale perspectief plaats maakt voor een veelheid aan blikken, en de scenografie ons meer ziet dan dat wij haar zien.