Kwartet

Müller schreef deze snijdende dialoog tussen Valmont en Merteuil als een eigentijdse versie van Les liaisons dangereuses van Laclos. Het werd een van zijn meest gespeelde teksten.

Peter Missotten ontwierp voor Kwartet een kleine theaterkubus voor een tachtigtal toeschouwers. Met twee mannen die zweven boven de hoofden van het publiek. Als een losgeslagen ruimtetuig in het luchtledige van de geschiedenis. De installatie is een machine die eenzaamheid produceert en de acteurs tot afstandelijkheid dwingt, waardoor de onderhuidse passie als vanonder een dikke ijslaag beleefd wordt.

“Zelden zijn het formalisme en de afstandelijkheid van de macht, de kilte en de eenzaamheid van de twee levende doden zo indrukwekkend en zo eenvoudigweg complex geënsceneerd.” — Renate Klett, Theater Heute

“Kwartet is én een opwindend rollenspel én een clash tussen giganten. Het is de liefde op zijn grimmigst, die kapotbijt tot het op is en anderen fijnmaalt om zichzelf te vermaken.” — De Standaard

Teksten uit Toneelgeruis 1:

December 2006: Het vertrekpunt van mijn voorstellingen is een soort machine.” Een gesprek met Peter Missotten over Kwartet en No cry.