Night Shift in Oostende

Night Shift in Oostende

Van 26 tot 28 juli kunnen verwonderaars drie avonden lang hun hart ophalen aan een carrousel van artistieke experimenten, vluchtige interventies, onwaarschijnlijke samenwerkingen en excursies naar wat mogelijk is en te dromen valt.

Wie tijdens een wandeling door Oostende dacht plots naar het Anderlechts openluchtzwembad FLOW te zijn geteleporteerd, zit er niet helemaal naast. De Molenbeekse droomfabriek Decoratelier trok zopas ook in de Koningin der Badsteden een houten constructie op. Die herbergt eind juli het event Night Shift.

“De eerste vraag die ze ons hier stelden, was: wat wat wil je hier doen dat je nergens anders kan?” vertelt Hervé-Clément Shema fluisterzacht in het cafetaria van Jeugdhuis OHK, waarin en waarrond eind juli drie dagen lang het multidisciplinaire evenement Night Shift buiten de lijntjes zal kleuren. “Het was een oproep om te dromen, en om dat onbegrensd te doen,” vervolgt hij. “Hier, in deze bijzondere context, maken we die droom tastbaar, geven we er een lichaam aan.”

(...)

Night Shift leunt in die zin dicht aan bij het 'luidop bouwen' van Jozef Wouters' Decoratelier – het devies dat het bouwen in het ongewisse, zonder vooropgesteld plan huldigt, waardoor de dialoog de constructie wordt. Vandaag verraadt een nog steeds uitdijende constructie die door de Oostendse site meandert, ze opengooit, intieme hoeken creëert, een trap naar vele dromen bouwt en een tribune neerpoot in het buitenzwembad, die unieke, genereuze energie van de Molenbeekse droomfabriek, die ook al het Anderlechtse openluchtzwembad FLOW uit de grond stampte. Een energie die aan een tijdelijke context de kiemen voor een duurzame toekomst weet te ontfutselen.

(...)

“Ik ken Oostende niet goed, maar wat meteen voelbaar is, is dat het koloniale hier heel aanwezig is. Ik probeer daar niet op te focussen en van dat standbeeld een blinde vlek te maken in mijn gezichtsveld, maar echt blind kan je er niet voor blijven. Door met de zwarte gemeenschap hier, die op het eerste gezicht wat onzichtbaar is, te bouwen op die dissonantie, kan je op een levende manier spreken over dat levenloze standbeeld. Dat inwerken op de context is zoveel impactvoller dan het standbeeld een clown face te geven. En net daarom is deze concrete context belangrijk, van die diverse groep, van Nele en Marie en Vincent die tijd en middelen te geef hebben om te lezen en na te denken en te onderzoeken. En om te dromen ook – want hoe in godsnaam breng ik een lokaal koor samen?!” (Lacht)

Lees hier het integrale artikel op BRUZZ

Ook interessante producties: